ART & PHILANTHROPY

Μαρίνα Βρανοπούλου: Η Μύκονος με Αλεξάντερ Ράθνερ, Πάμπλο Μπένζο

Μαρίνα Βρανοπούλου με φόντο παλιότερη έκθεση στην Αθήνα

Στον απελευθερωτικό αέρα της Μυκόνου, στην γκαλερί Δύο Χωριά της Μαρίνας Βρανοπούλου θα εκτεθούν τα 109 έργα του Αλεξάντερ Ράθνερ. Παράλληλα, έκθεση Πάμπλο Μπένζο, ένα μήνα μετά την παραμονή του στην γκαλερί, στο πλαίσιο του ετήσιου προγράμματος φιλοξενίας της.

Η Μαρίνα επιλέγει δηλαδή δύο δυναμικούς δημιουργούς της γενιάς της.

Οι συνθέσεις της έκθεσης Volume Ι του Αλεξάντερ Ράθνερ (Alexander Ruthner) ολοκληρώθηκαν όμως εν μέσω πανδημίας. Μοιάζουν σαν έργο αέναα εν εξελίξει, σαν σελίδες ενός ημερολογίου που γράφεται πηγαία και αβίαστα, με αυτοματισμό. Και ταυτόχρονα με ένταση, σύντομες και εφήμερες πινελιές.

Τα έργα του αυστριακού καλλιτέχνη (πίνακες ζωγραφικής και ψηφιακά κολάζ) αφήνουν πολλά παράθυρα ανοιχτά για ελεύθερες ερμηνείες. Ενεργοποιούν τον διάλογο με ποικίλα ερωτήματα για τον κατακερματισμένο κόσμο από τον οποίο και αυτά προκύπτουν.

Η τεχνοτροπία του επίσης ποικίλλει και αφήνεται ελεύθερη να δέσει με τη διάθεσή του. Κινείται σαν εκκρεμές, αφαίρεση ή απεικόνιση, τεχνική σύνθεση ή αφήγηση.

Οι 109 πίνακες παρουσιάζονται σε ένα μικρό δωμάτιο στον πρώτο όροφο της γκαλερί Δύο Χωριά.

Στήνονται σε έναν τοίχο, ασφυκτικά στριμωγμένα σε ένα πολύβουο σύμφυρμα με τόση ζωντάνια που σχεδόν το ακούς.

Οι σκηνές μοιάζουν σαν να βρίσκονται σε αιώρηση περιμένοντας το αφήγημα που θα τις νοηματοδοτήσει.

Και ταυτόχρονα κάθε «επεισόδιο» αυτής της συνολικής «τοιχογραφίας» απηχεί τη δική της αλλόκοτη οικειότητα, σαν να προέρχεται από μια παλιά ιστορία, ένα χλωμό φως πίσω από τα βάθη μιας άγνωστης χώρας. Αυτής που βρίσκεται μέσα σε όλους.

Η πηγή της έμπνευσής του προέρχεται από κάτι πραγματικό και συγκεκριμένο, βιώματα του ίδιου του καλλιτέχνη. Τα επεξεργάζεται όμως με γλώσσα ανάγλυφη και αλληγορική, με συμβολισμούς, λογοτεχνικά αρχέτυπα και σκοτεινές καρικατούρες κόμις. Και έτσι η όλη σύνθεση δανείζεται την ατμόσφαιρα των παραμυθιών.

Δημιουργική αφετηρία για τους πίνακες αυτούς, αποτέλεσαν οι σημειώσεις του Φραντς Κάφκα πάνω σε κομμάτια χαρτιού όταν προσπαθούσε να αναρρώσει από τη θανατηφόρο φυματίωση στη Δυτική Βοημία. Πολύ αργότερα έμειναν γνωστές ως «αφορισμοί».

Όπως σχετικά σημειώνει η Μαρίνα Βρανοπούλου αντλώντας έμπνευση από κείμανα της διάσημης τεχνοκριτικού Κάθριν Ντρέικ (Cathryn Drake): «Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όλοι αναγκαστήκαμε να γίνουμε «ταξιδιώτες της πολυθρόνας» για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, να σερφάρουμε στο διαδίκτυο αναζητώντας συμπόνια και συμπαράσταση, και το νόημα της ζωής».

Και παρακάτω: «Ακριβώς όπως ένα και μόνο απόφθεγμα εμπνέει μυριάδες σκέψεις και ερμηνείες, έτσι και οι πίνακες του Ruthner σπέρνουν διαφορετικές σημασίες στο ψυχικό έδαφος κάθε θεατή. Από τη φύση τους οι εικόνες λένε απείρως περισσότερα από τις λέξεις, οι οποίες επενδύουν πάρα πολλά σε πάρα πολύ λίγα – αν δεν είναι αρκετά ακριβείς, αυτό σημαίνει και τον θάνατό τους. Οι εικόνες μοιάζουν περισσότερο με τα βιώματα· Σ’ αυτές τις εικόνες μπορούμε να βιώσουμε τους εαυτούς μας».

Η εμπειρία του κόσμου μέσα από την οθόνη του υπολογιστή δεν μπορεί παρά να παραμείνει τραγικά ατελής. Και η ανθρωπότητα σε ομηρία αυτής της αδυσώπητης μοναξιάς.

Τα έργα της εγκατάστασης Volume 1 σαν ολική σύνθεση καλούν το θεατή να επιλέξει ο ιδιος τα πράγματα που ταιράζουν στην οπτική του. Ο ίδιος με απόλυτη ελευθερία θα επιλέξει το αφήγημα το προσωπικά δικό του. Από αυτόν εξαρτάται το νόημα και ο προορισμός που θα του δώσει.

«Το αφήγημα εξαρτάται από εμάς· θα το γράψουμε εμείς συνθέτοντας τα καρέ του εικονοσεναρίου σε μια δική μας τραγικωμωδία. Όπως και στον επικό τόμο του Ruthner, του οποίου έπεται διαρκώς συνέχεια, ο πρωταγωνιστής είμαστε πάντα εμείς. Στο τέλος, το Volume I είναι ένα εγχειρίδιο οδηγιών για το πώς να διαβάζεται η πραγματικότητα».

Κείμενα της Κάθριν Ντρέικ και της συγγραφέως στο portal και δημιουργού Τζόζεφιν Χέμπλερ (Josefine Hübler) συνοδεύουν την έκθεση. Μέρη του κειμένου της Ντρέικ χρησιμοποιήθηκαν για το δελτίο τύπου της έκθεσης.

Η έκθεση Some velvet morning (Κάποιο βελούδινο πρωινό) του Πάμπλο Μπένζο (Pablo Benzo) περιλαμβάνει καμβάδες και έργα σε χαρτί που απεικονίζουν εικόνες νεκρής φύσης με επιρροές Κυβισμού και Αφαίρεσης.

Ο χιλιανός ζωγράφος απεικονίζει νεκρή φυσή (φρούτα και πιο προσφάτως, έπιπλα) απο το 2011.
Τον ενδιαφέρουν οι γραμμές, οι φόρμες και τα χρώματα του αστικού τοπίου. Με αυτά εφορμά σε μία φορμαλιστική εξερεύνηση που οδηγεί σε πρωτότυπες μετά-συνθέσεις.

Τα έργα νεκρής φύσης δεν προκύπτουν από κάτι αφηρημένο. Κατάγονται από μια έντονη στιγμή,
συνήθως με αφορμή ένα αντικείμενο. Ωστόσο, παρά τις απεικονιστικές αναφορές, με την επεξεργασία του Μπένζο, κάθε έργο τείνει τελικά προς την αφαίρεση και τον αυστηρό φορμαλισμό.

Εν προκειμένω, ανιχνεύει κανείς συγγένειες με την παράδοση του μαγικού ρεαλισμού που κυλάει στις φλέβες όλων των λατινοαμερικάνων δημιουργών.

Τον έχουν επίσης βαθειά επηρεάσει ο ιταλικός φουτουρισμός του Τζόρτζιο Μοράντι, τα πορτρέτα και τις δομές του Φράνσις Μπέικον, ο ακραιφνής σουρεαλισμός του Ρενέ Μαγκρίτ.

Ο Μπένζο παρασύρεται από τις ροές της φόρμας, τις καμπύλες, τις γραμμές, τους τρισδιάστους όγκους.

Οι ομαλές, οργανικές γραμμές και τα απαλά χρώματα αποτελούν μέρος ενός συνόλου που αναφέρεται σε κάτι οικείο και «πηγαίο»: Εμπειρίες του παρελθόντος, αναγνώσματα και άλλες ασυνείδητες εικόνες που ξεπηδούν θραυσματικά και αυθόρμητα στον καμβά του καλλιτέχνη.

Ταυτόχρονα συνιστούν μελέτες πάνω στο χρώμα, τη σύνθεση, την ποιότητα των γραμμών, τη διαφάνεια, τη γυαλάδα … Η έντονη τριβή με το μέσο οδηγεί σε απάτητα εδάφη, εκφραστικούς τρόπους, νωπούς συνειδησιακούς τόπους.

Κάθε πινελιά εγείρει υπαρξιακά ερωτήματα, «σημειωτικές ματιές πάνω στην ανθρώπινη φύση και στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση».

Κατά συνέπεια, «τα έργα του Benzo πρέπει να κατηγοριοποιούνται περισσότερο ως πορτρέτα παρά ως
έργα νεκρής φύσης», επισημαίνει η επιμελήτρια.

curriculum vitae

O Αλεξάντερ Ράθνερ γεννήθηκε το 1982 στη Βιέννη της Αυστρίας όπου ζει και εργάζεται. Μετά από σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Βιέννη και στο Ντίσελντορφ, ολοκλήρωσε το πρόγραμμα Erasmus στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Ένας από τους δασκάλους του στη Βιέννη υπήρξε και ο γνωστός ζωγράφος Ντάνιελ Ρίχτερ.

Η δουλειά του έχει αποτέλεσει αντικείμενο πολλών ατομικών εκθέσεων (πέρα από τις συλλογικές), όπως οι Cour: Sommer στην Galerie Philipp Haverkampf στο Βερολίνο το 2021, Amygdala Ikebana στην Galerie Gabriele Senn, στη Βιέννη το 2019 και Playing the piano to a glass of water στην Ibid Gallery στο Λος Άντζελες το 2017.

Συνομήλικος του Ράθνερ και ο χιλιανός Πάμπλο Μπένζο, (γεννήθηκε το 1982 στη Χιλή) ζει και εργάζεται στο Βερολίνο.

Τα έργα του έχουν εκτεθεί σε πολλές ατομικές (και ομαδικές) εκθέσεις σε όλο τον κόσμο όπως: Inner Landscapes  στην BC Gallery στη Βασιλεία της Ελβετίας το 2021, El ruido vano en la entrada del silencio στην Galería Animal στο Σαντιάγο της Χιλής το 2020; The great silence of these distances στην Cass Contemporary στη Φλόριντα το 2019.

Πληροφορίες

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στις 12 Ιουνίου παρουσία των δύο καλλιτεχνών.

Γκαλερί Δύο Χωριά

Στη Χώρα της Μυκόνου

Κατόπιν συνεννοήσεως στο +30 2289026429

Καθημερινά από τις 19:00 ως τις 00:00

 

Διαβάστε επίσης:

«Προχώρα μέχρι να βρεις τη θάλασσα»: 6 καλλιτέχνιδες σε μία έκθεση γύρω από την κληρονομιά της λυρικής ποιήτριας Σαπφούς

Οι γυναίκες της Ευρώπης για τις γυναίκες της Επανάστασης: Έκθεση της Συλλογής Βαρκαράκη

Οι γυναίκες της Ευρώπης για τις γυναίκες της Επανάστασης: Έκθεση της Συλλογής Βαρκαράκη

 

Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση