Όλοι έχουμε ένα αγαπημένο στιλ, το οποίο εκφράζουμε και με τα έπιπλα. Οι καρέκλες ως συνήθως, είναι αυτές που έχουν μία πολύ μεγάλη ποικιλία και ενώ είναι εύκολο να διακριθεί το αν είναι μοντέρνες ή όχι, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, ότι τα περισσότερα σχέδια, αποτελούν τη συνέχεια τους ή είναι πιστά αντίγραφα, από σχεδιαστές και αρχιτέκτονες που χάραξαν και άλλαξαν ριζικά την ιστορία του σύγχρονου design.
Η ελβετική εταιρεία σχεδιασμού και το μουσείο Vitra, εξερευνούν την τεράστια ιστορία του σχεδιασμού της καρέκλας στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Chair Times: A History of Seating», από το 1800 έως σήμερα . Σε σκηνοθεσία του Heinz Bütler, η ταινία περιλαμβάνει μια ομάδα εμπειρογνωμόνων του design, που χρησιμοποιούν 125 διαφορετικά αντικείμενα καθισμάτων, για να εξερευνήσουν τον τρόπο με τον οποίο άλλαξαν τα καθίσματα από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα. Tο ντοκιμαντέρ είναι τώρα διαθέσιμο δωρεάν στον ιστότοπo του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Για παράδειγμα η ανάπτυξη της πλαστικής καρέκλας από τους Charles και Ray Eames. Τον δέκατο ένατο αιώνα, η χρήση του σωληνοειδούς χάλυβα από τους Marcel Breuer, Mart Stam και Ludwig Mies van der Rohe, για τον σχεδιασμό επίπλων, άλλαξε τόσο την εμφάνιση όσο και τις μεθόδους παραγωγής των καρεκλών, καθ ‘όλη τη διάρκεια του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η πλαστική καρέκλα Charles και Ray Eames, η οποία βασίστηκε σε μια ιδέα που είχε δημιουργήσει ο Charles το 1948 για τον διαγωνισμό «Έπιπλα χαμηλού κόστους» του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης. Εισήγαγε ένα νέο υλικό στη σχεδίαση επίπλων: το fiberglass, δηλαδή ενισχυμένο πολυεστέρα. Παρουσίασε ταυτόχρονα έναν νέο τύπο καθίσματος – το κέλυφος – , το οποίο συνδύασε μεμονωμένα κελύφη καθισμάτων με διαφορετικές βάσεις.
«Οι καρέκλες είναι σημαντικοί μάρτυρες της εποχής τους», λέει ο Rolf Fehlbeaum, ομότιμος πρόεδρος του Vitra. «Είναι πορτρέτα των χρηστών τους και αντανακλάσεις των μεθόδων παραγωγής από τις οποίες προκύπτουν. Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε μια εποχή – την κοινωνική της οργάνωση, τα υλικά και την τεχνολογία της, τις αισθητικές της προτιμήσεις – παρατηρώντας απλά την καρέκλα της. Η άποψη μου είναι ότι οι καρέκλες είναι πιο πολύπλευρες από οποιοδήποτε άλλο καθημερινό αντικείμενο».