Το Hollywood αντιμετωπίζει τις ισχυρές, γεμάτες αυτοπεποίθηση γυναίκες μ’ έναν δικό του τρόπο. Παλεύουν γεμάτες στιλ, για πράγματα που δε θα έπρεπε να τις ενδιαφέρουν υπό φυσιολογικές συνθήκες – έτσι, τουλάχιστον, παρουσιάζουν τα πράγματα οι παραγωγοί.
Η σειρά Mrs. America, στην οποία πρωταγωνιστεί η Cate Blanchett, πραγματεύεται την ιστορία της Phyllis Schlafly, μίας συντηριτικής φιγούρας που πάλεψε κατά των εκτρώσεων και της ισότητας των φύλων. Η βιογραφία της Margaret Thatcher, The Iron Lady. Η ταινία Bombshell, με τη Charlize Theron να υποδύεται τη Megyn Kelly.
Όλες, έχουν κάτι κοινό. Ας δούμε παρακάτω ποιο είναι αυτό.
Στην πρώτη, η ταλαντούχα ηθοποιός υποδύεται ένα πρόσωπο που φαντάζει τέλειο, μορφωμένο και έχει γράψει δύο αιχμηρά βιβλία σχετικά με την εθνική ασφάλεια. Κι όμως, ο σύζυγός της τηναντιμετώπιζε σαν ένα τρόπαιο, ενώ άλλοι άνδρες της αμερικανικής Κυβέρνησης της συμπεριφέρονταν σαν να ήταν αντικείμενο. Η ίδια, ενώ αντιλαμβανόταν πλήρως όσα συνέβαιναν, βρισκόταν σε άρνηση και θεωρούσε πως το φεμινιστικό κίνημα ήταν ένας παιδιάστικος τρόπος αποφυγής των οικογενειακών υποχρεώσεων.
Αυτό που βλέπουμε τόσο στη Mrs. America, όσο στα The Iron Lady, Bombshell και συναφείς χολυγουντιανές παραγωγές, είναι μία πολιτική σκηνή στην οποία κανείς δεν προσπαθεί να ανατρέψει το κατεστημένο. H Schlafly με τη Thatcher, παρότι πρέσβευαν διαφορετικές αρχές, έβλεπαν την ελευθερία ως τη δυνατότητα της πατρίδας τους να παραμείνει στην κορυφή, τη δυνατότητά της να κυριαρχεί έναντι των υπολοίπων. Ακόμη κι αν αυτό σήμαινε πως, πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού, οι ίδιες θα δυστυχούσαν.
Και οι δύο γυναίκες, προωθούσαν με μαεστρία τις πεποιθήσεις τους καθώς γνώριζαν πως επηρέαζαν το σημαντικότερο και πιο δύσκολο κοινό: Τους ισχυρούς άνδρες, στους οποίους ο κόσμος στηριζόταν.
Οι κινηματογραφικοί παραγωγοί, έχουν αντιληφθεί πως η παρουσίαση της ιστορίας μίας τέτοιας γυναίκας «πουλάει». Πρώτα απ’ όλα, αφορά στο παρελθόν. Αυτόματα, λοιπόν, έχει ένα παραπάνω ενδιαφέρον. Έπειτα, δεν αναλύουν τις συνθήκες υπό τις οποίες έζησαν, δεν ασχολούνται με τα γεγονότα που πραγματικά συνέβησαν, αλλά δημιουργούν μία δική τους εκδοχή. Μαζί τους, ταλαντούχες και πανέμορφες ηθοποιοί «αγιοποιούν» μερικές από τις πιο σκληρές φιγούρες.