Αν πάρουμε δύο λεπτά, οι περισσότεροι θα μπορέσουμε να φέρουμε στο μυαλό μας τουλάχιστον μία. Είναι εκείνη για την οποία ανησυχήσαμε, έστω και φευγαλέα, τη μέρα που ανακοινώθηκαν τα μέτρα του εγκλεισμού. Όχι επειδή ανήκει σε κάποια ευπαθή ομάδα, ούτε επειδή εργάζεται σε μεγάλο σούπερ μάρκετ κι έρχεται σε επαφή με εκατοντάδες ανθρώπους καθημερινά. Αλλά γιατί σκεφτήκαμε πως θα περάσει τόσες μέρες στο σπίτι μαζί του.
Μπορεί να είναι ο σύντροφος, ο σύζυγος, ο πατέρας ή ο αδελφός της. Όμως την τρομοκρατεί, την πονάει τόσο στο σώμα, όσο και στην ψυχή. Η πανδημία φαντάζει λιγότερο επικίνδυνη από αυτόν.
Οι γυναίκες που υπόκεινται ενδοοικογενειακή ή σεξουαλική βία αυτόν τον καιρό, μπορούν να καταγγείλουν την κακοποίησή τους καλώντας στο 15900 ή στέλνοντας e-mail στο [email protected]. Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να κάνουν όλες.
Μπορεί να φοβούνται ή να μην αντέχουν να ξεστομίσουν τις λέξεις. Μπορεί να διστάζουν για κάποιον άλλο, δικό τους λόγο. Και δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε καμία.
Η καραντίνα φτάνει στο τέλος της, όμως θα συνεχίσουμε – για μήνες, ίσως – να #μένουμεσπίτι. Θα εργαζόμαστε από το χώρο μας, θα προσέχουμε όσο μπορούμε. Και στο χρονικό αυτό διάστημα, η βία δε θα τελειώσει παρά μόνο αν δράσουμε.
Λέγοντας μάσκα – 19 στους φαρμακοποιούς της γειτονιάς μας, θα πάρουν το μήνυμα. Θα πάρουν εκείνοι την ευθύνη και θα καλέσουν στη γραμμή υποστήριξης.
Συνεχίζουμε να παραμένουμε ασφαλείς, συνεχίζουμε να καταδικάζουμε τη βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται.