Ένα σπάνιο μήνυμα συμπαράστασης, προς τους Βρετανούς πολίτες και τους εργαζόμενους στο εθνικό σύστημα υγείας.
Η βασίλισσα Ελισάβετ, απευθύνθηκε απόψε στους Βρετανούς πολίτες με ένα διάγγελμα από το παλάτι του Windsor, όπου βρίσκεται σε απομόνωση, μαζί με τον δούκα του Εδιμβούργου, Φίλιππο.
Στο μαγνητοσκοπημένο video των τεσσάρων λεπτών, τόνισε ότι «μαζί θα καταπολεμήσουμε την πανδημία», αποδίδοντας φόρο τιμής στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Εθνικού Συστήματος Υγείας και σε όσους συνεχίζουν να εργάζονται με αυτοθυσία. Επίσης, ευχαρίστησε όλους όσους μένουν στο σπίτι, με σκοπό να προστατεύσουν τους συμπολίτες τους τονίζοντας:
«Στα χρόνια που θα έρθουν, θα είμαστε υπερήφανοι για τον τρόπο που το αντιμετωπίσαμε, όπως και αυτοί που θα ακολουθήσουν μετά από εμάς, θα λένε ότι οι Βρετανοί ήταν δυνατοί». «Έχουμε ακόμα πολλά να υπομείνουμε αλλά θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Θα συναντηθούμε με τους φίλους μας, θα συναντηθούμε με τις οικογένειές μας, θα συναντηθούμε ξανά»
Το διάγγελμα αυτό είναι ιστορικής σημασίας, καθώς στα 93 της χρόνια και μετά από 68 χρόνια στον θρόνο της Αγγλίας, είναι η πέμπτη φορά που προχωρά σε αυτή την ενέργεια.
Αυτά που προηγήθηκαν ήταν το 2002, όταν πέθανε η βασιλομήτωρ, το 1997 στο θανατηφόρο τροχαίο της πριγκίπισας Νταϊάνα και το 1991, κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου.
Το πρώτο όπως η ίδια ανέφερε, ήταν το 1940 όταν μαζί με την αδερφή της Margaret, είχαν μιλήσει σε όλα τα παιδιά που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς των ναζιστικών αεροσκαφών.
Το μήνυμα της βασίλισσας:
«Απευθύνομαι σε εσάς σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Σε μια χρονική στιγμή που έχει διακοπεί η ζωή στη χώρα μας. Μια διακοπή που έφερε θλίψη σε ορισμένους, οικονομικές δυσκολίες σε πολλούς και τεράστιες αλλαγές στην καθημερινή ζωή όλων μας.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους υπαλλήλους της πρώτης γραμμής του Εθνικού Συστήματος Υγείας, καθώς και τους εργαζόμενους στον τομέα της περίθαλψης και εκείνους που εκτελούν ουσιαστικούς ρόλους, οι οποίοι ανιδιοτελώς συνεχίζουν τα καθημερινά καθήκοντά τους εκτός του σπιτιού για να στηρίξουν όλους μας. Σίγουρα το έθνος θα συμφωνήσει μαζί μου στη διαβεβαίωση ότι αυτό που κάνετε εκτιμάται από όλους και κάθε ώρα της σκληρής σας δουλειάς μας φέρνει πιο κοντά στην επιστροφή σε πιο φυσιολογικές περιόδους.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όσους από εσάς μένετε στο σπίτι, βοηθώντας έτσι να προστατέψουμε τους ευάλωτους και να σώσουμε πολλές οικογένειες από τον πόνο που αισθάνονται ήδη όσοι έχουν χάσει τους αγαπημένους τους. Μαζί αντιμετωπίζουμε αυτή την ασθένεια και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι αν παραμείνουμε ενωμένοι και αποφασισμένοι, τότε θα το ξεπεράσουμε.
Ελπίζω ότι τα επόμενα χρόνια όλοι θα μπορούν να υπερηφανεύονται για το πώς ανταποκρίθηκαν σε αυτή την πρόκληση και όσοι έρθουν μετά από μας θα λένε ότι οι Βρετανοί αυτής της γενιάς ήταν πολύ ισχυροί. Αυτά τα χαρακτηριστικά της αυτοπειθαρχίας, της ηρεμίας και της φροντίδας προς τον συνάνθρωπο εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν αυτή τη χώρα. Η υπερηφάνεια για το ποιοι είμαστε δεν είναι μέρος του παρελθόντος μας, καθορίζει το παρόν και το μέλλον μας.
Οι στιγμές που το Ηνωμένο Βασίλειο ενώθηκε για να χειροκροτήσει όσους μας φροντίζουν θα μείνουν στη μνήμη ως έκφραση του εθνικού μας πνεύματος και το σύμβολό του θα είναι τα ουράνια τόξα που θα ζωγραφίζουν τα παιδιά.
Σε ολόκληρη την Κοινοπολιτεία και σε όλο τον κόσμο, έχουμε δει ιστορίες που ζεσταίνουν την καρδιά των ανθρώπων που ενώνονται για να βοηθήσουν τους άλλους, είτε μέσω της παράδοσης τροφίμων και φαρμάκων, είτε με τη μορφή της έγνοιας για τον γείτονά μας ή με την αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας επιχειρήσεων για να βοηθήσουν στην προσπάθεια ανακούφισης.
Αν και η απομόνωση μπορεί μερικές φορές να είναι δύσκολη, πολλοί άνθρωποι όλων των θρησκειών αλλά και άθεοι ανακαλύπτουν ότι πρόκειται για μια ευκαιρία να μειώσουμε ταχύτητα, να κάνουμε μια παύση και να σκεφτούμε με προσευχή ή διαλογισμό.
Αυτό το διάγγελμα μου θυμίζει το πρώτο που έκανα το 1940, με τη βοήθεια της αδελφής μου. Εμείς, σαν παιδιά, μιλούσαμε από εδώ στο Windsor, σε παιδιά που είχαν απομακρυνθεί από τα σπίτια τους για δική τους ασφάλεια. Και σήμερα, για ακόμα μια φορά, πολλοί θα αισθανθούν μια οδυνηρή αίσθηση αποχωρισμού από τους αγαπημένους τους. Αλλά τώρα, όπως και τότε, γνωρίζουμε βαθιά, ότι αυτό είναι το σωστό να πράξουμε. Αυτή τη φορά γινόμαστε ένα με όλα τα έθνη ανά την υφήλιο σε μια κοινή προσπάθεια, χρησιμοποιώντας τις μεγάλες προόδους της επιστήμης και την ενστικτώδη μας συμπόνια για να θεραπεύσουμε. Θα πετύχουμε – και αυτή η επιτυχία θα ανήκει σε όλους μας.
Θα πρέπει να βρούμε παρηγοριά στο γεγονός ότι ενώ ίσως θα χρειαστεί να υπομείνουμε ακόμη πολλά, οι καλές μέρες θα επιστρέψουν. Θα είμαστε και πάλι μαζί με τους φίλους μας, θα είμαστε και πάλι με τις οικογένειές μας, θα συναντηθούμε και πάλι».