Το μικρό ευρωπαϊκό κράτος δε σταματά να μας εκπλήσσει ευχάριστα
Ιστορία γράφει για ακόμη μία φορά το Λουξεμβούργο, το μικρό αυτό κράτος της Ευρώπης, που ανακοίνωσε την περασμένη Τετάρτη ότι στο εξής θα προσφέρει όλες τις δημόσιες συγκοινωνίες του δωρεάν.
Η είδηση αυτή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, καθώς το Λουξεμβούργο γίνεται η πρώτη χώρα παγκοσμίως που προχωρά σε αυτό το μέτρο, το οποίο στόχο έχει να παρακινήσει τους κατοίκους της χώρας να κάνουν χρήση των δημόσιων μέσων μεταφοράς, προκειμένου να μειωθεί η κίνηση στους δρόμους.
Στο Λουξεμβούργο, το ΙΧ είναι στατιστικά το κυρίαρχο μέσο μετακίνησης, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται συχνά κυκλοφοριακή συμφόρηση. Ενδεικτικά αναφέρεται οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου χρησιμοποιούν τα ΙΧ τους κατά το 47% των μετακινήσεων για τη δουλειά και κατά το 71% των μετακινήσεων στον ελεύθερο χρόνο τους.
Το κομφούζιο που δημιουργείται στους δρόμους της χώρας επιβαρύνεται και από το γεγονός ότι περίπου 200 χιλιάδες άνθρωποι που ζουν στην Γαλλία, την Γερμανία και το Βέλγιο εργάζονται στο Λουξεμβούργο. Οι περισσότεροι εξ αυτών φτάνουν εκεί χρησιμοποιώντας επίσης τα ΙΧ τους, με αποτέλεσμα η κατάσταση στους δρόμους να είναι ιδιαίτερα δύσκολη, κυρίως κατά τις ώρες αιχμής.
Παρόμοια μέτρα έχουν εφαρμοστεί και σε άλλα κράτη του κόσμου, ωστόσο, όπως διευκρινίζει το υπουργείο Μεταφορών του Λουξεμβούργου, αυτή είναι η πρώτη φορά που η σχετική απόφαση επιβάλλεται σε ολόκληρη χώρα. Οι πωλήσεις των εισιτηρίων κάλυπταν έως τώρα το 8% του κόστους του συστήματος μεταφορών, που φτάνει τα 500 εκατ. ευρώ. Το κενό που θα δημιουργηθεί τώρα καλείται να το καλύψει το υπουργείο Οικονομικών.
Η δωρεάν μετακίνηση χαρακτηρίζεται ως ένα κοινωνικό μέτρο εξαιρετικής σημασίας, που εκτιμάται ότι θα επηρεάσει το 40% των νοικοκυριών της χώρας. Υπολογίστηκε, μάλιστα, ότι κάθε ένα από αυτά τα νοικοκυριά αναμένεται να εξοικονομήσει 100 ευρώ το χρόνο με την εφαρμογή αυτού του μέτρου.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το Λουξεμβούργο πρωτοπορεί
Ποιο είναι όμως αυτό το μικρό πλην θαυματουργό κράτος, άγνωστο σχετικά σε πολλούς από εμάς, που πρωτοπορεί στην Ευρώπη και ανοίγει το δρόμο για άλλα ευρωπαϊκά κράτη με το παράδειγμά του;
Η παροχή δωρεάν συγκοινωνιών σε όλη την έκταση του κράτους δεν είναι η πρώτη καινοτόμος κίνηση στην οποία προχωρά το Λουξεμβούργο. Αντιθέτως, το μικρό κράτος της γηραιάς ηπείρου μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν με τις πρωτοποριακές αποφάσεις που εφαρμόζει.
Ένας βαθιά θρησκευόμενος λαός νομιμοποιεί την ευθανασία
Στις 17 Μαρτίου 2009, το Λουξεμβούργο ανακοίνωσε ότι νομιμοποιεί την ευθανασία και έγινε έτσι η τρίτη χώρα στην ΕΕ που προχώρησε στην συγκεκριμένη ενέργεια, μετά το Βέλγιο (2002) και την Ολλανδία (2002).
Όπως αναφέρει ο σχετικός νόμος που ψηφίστηκε το 2009, «η πράξη ενός γιατρού να ανταποκριθεί σε ένα αίτημα για ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν τιμωρείται ποινικά και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αγωγής για αποζημίωση ή ηθική βλάβη».
Το πόσο πρωτοποριακή ήταν αυτή η κίνηση για το μικρό κράτος, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, που στην πλειονότητά του παραμένει σταθερά μακριά από τέτοιες ιδέες, αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι άνθρωποι του Λουξεμβούργου είναι βαθιά θρησκευόμενοι. Είναι, λοιπόν, κατανοητό ότι, όπως και σε κάθε ανάλογη περίπτωση, έτσι και εδώ, αν επικρατούσαν οι έντονες θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι Αρχές της Καθολικής Εκκλησίας έναντι του δικαιώματος για άσκηση ελεύθερης βούλησης και αυτοδιάθεσης, η ιδέα αυτή θα είχε «θαφτεί».
Ωστόσο, η ανάγκη του κράτους να ακολουθεί την σύγχρονη εποχή, αφήνοντας τις θρησκευτικές ιδέες να αναπτύσσονται στο μερίδιο που τους αναλογεί τέθηκε σε προτεραιότητα. Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι, προκειμένου να «περάσει» ο νόμος για την ευθανασία, το Κοινοβούλιο του Λουξεμβούργου έδωσε μεγάλη μάχη. Πιο συγκεκριμένα, η Βουλή υιοθέτησε τον συγκεκριμένο νόμο τον Δεκέμβριο του 2008, ωστόσο ο μονάρχης του κράτους, ο Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου, Ανρί, αρνούνταν να τον υπογράψει, παρακινούμενος από την καθολική του ταυτότητα.
Υπό την πίεση αυτού του σκοπέλου, το Κοινοβούλιο, προκειμένου να παρακάμψει τις αντιθέσεις του μονάρχη και να αποφύγει μια μεγάλη θεσμική κρίση, τροποποίησε το Σύνταγμα, περιορίζοντας τις εξουσίες του Μέγα Δούκα, ο οποίος έκτοτε δεν χρειάζεται να επικυρώνει ένα νόμο, αλλά περιορίζεται μόνον στο να τον θέτει σε ισχύ, χωρίς αυτό να χρειάζεται τη συγκατάθεσή του.
Το πρώτο κράτος παγκοσμίως με ομοφυλόφιλο, παντρεμένο πρωθυπουργό
Στη δύση του 2013 το Λουξεμβούργο μας απασχόλησε ξανά, χρίζοντας ως πρωθυπουργό του κράτους τον Σαβιέ Μπετέλ, έναν ομοφυλόφιλο πολιτικό, με δηλωμένη τη σεξουαλική του ταυτότητα. Η αναδοχή της πρωθυπουργίας από τον Μπετέλ τον έχρισε αυτόματα ως τον πρώτο ομοφυλόφιλο πρωθυπουργό στο Λουξεμβούργο και τον τρίτο στην Ευρώπη, μετά την πρωθυπουργό της Ισλανδίας, Γιόχανα Σιγκουρδαντότιρ και το Βέλγο πρώην πρωθυπουργό, Έλιο Ντι Ρούπο.
Κι αν φαίνεται ότι εδώ το Λουξεμβούργο δεν καινοτόμησε, αφού προηγήθηκαν άλλοι, στην πραγματικότητα η επιλογή αυτή ήταν βαθιά πρωτοποριακή, καθώς ο Σαβιέ Μπετέλ είναι ο πρώτος αρχηγός κράτους παγκοσμίως που είναι παντρεμένος με άντρα.
Ο Λουξεμβουργιανός πρωθυπουργός, μάλιστα, είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον λαό του Λουξεμβούργου, ενώ κατάφερε να κερδίσει μεγάλο μερίδιο των Ευρωπαίων ηγετών, προωθώντας την σεξουαλική του ταυτότητα ως ένα κομμάτι του εαυτού του και αναφαίρετο δικαίωμά του (όπως άλλωστε θα έπρεπε να είναι).
Το 2014, μάλιστα, ο Μπετέλ δέχθηκε επίθεση για την σεξουαλικότητά του από τον δικό μας, Έλληνα συντηρητικό βουλευτή, Νίκο Νικολόπουλο, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόσωπό του με χυδαιότητα, σε ανάρτησή του στο Twitter, με τον Λουξεμβουργιανό πρωθυπουργό να του απαντά με χιούμορ και πλήθος Ελλήνων χρηστών του μέσου να αποδοκιμάζουν την ανάρτηση του Έλληνα βουλευτή.
Πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα το Λουξεμβούργο!
Τραπεζικό κέντρο της Ευρώπης και φορολογικός παράδεισος, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, έχει μήκος μόλις 82 χλμ., πλάτος 57 χλμ. και πληθυσμό που δεν αγγίζει το μισό εκατομμύριο. Το Λουξεμβούργο, του οποίου το όνομα φαίνεται να είναι μεγαλύτερο από την ίδια την έκτασή του, συνορεύει με το Βέλγιο, την Γαλλία και την Γερμανία, με τις οποίες διατηρεί στενές σχέσεις σε πολλά επίπεδα.
Παράλληλα, η χώρα κρατά ένα ακόμη πρωτείο, καθώς κατέχει το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα, ενώ χαρακτηρίζεται και από ένα από τα καλύτερα συστήματα στοιχειώδους και επαγγελματικής εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ καταγράφει και ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας.
Χαρακτηριστικό αποτελεί το ότι το Λουξεμβούργο, που είναι ένα από τα έξι ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτέλεσε την πρώτη χώρα της ΕΕ που εκπλήρωσε τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της στη Νομισματική και Οικονομική Ένωση και την εισαγωγή του ευρώ. Η οικονομία του Λουξεμβούργου βασίζεται κυρίως στις υπηρεσίες, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό της οικονομικής δραστηριότητας αφορά στον τραπεζικό τομέα, έναν από τους ισχυρούς πυλώνες στήριξης της ευημερίας του δουκάτου.
Η πρωτεύουσα του Λουξεμβούργου αποτελεί την έδρα πολλών διεθνών οικονομικών και πολιτικών οργανισμών, καθώς και μέρους των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υπηρεσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, Eurocontrol).
Οι επίσημες γλώσσες εδώ είναι τρεις, τα λουξεμβουργιανά, τα γαλλικά και τα γερμανικά. Επίσημη διοικητική γλώσσα του κράτους ήταν η γαλλική, αλλά από το 1984 υιοθετήθηκε η άλλοτε τοπική διάλεκτος, η Λουξεμβουργιανή γλώσσα, ένα μείγμα Γερμανικών και Φλαμανδικών, διανθισμένο με παραλλαγές από τα Γαλλικά, που έχει τις ρίζες του στην εποχή του Καρλομάγνου και ομιλούνταν κατά τον Μεσαίωνα στην περιοχή του Μοζέλα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, παρά τον μικρό πληθυσμό του, οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου προέρχονται από 123 διαφορετικές φυλές, συναπαρτίζοντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, πολιτισμικά, μείγμα, που συνθέτει την σημερινή εικόνα του σύγχρονου Λουξεμβούργου.
Περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων είναι σε μεγάλο ποσοστό ιταλικής και πορτογαλικής καταγωγής που σε δεύτερη γενεά απέκτησαν την Λουξεμβουργιανή υπηκοότητα. Παράλληλα, μεταξύ των κατοίκων υπάρχουν άνθρωποι 45 διαφορετικών εθνικοτήτων, που αποτελούν περίπου το 15-20 % των μονίμων κατοίκων, οι οποίοι εξακολουθούν μεν να διατηρούν την αρχική τους υπηκοότητα, αλλά ζουν και εργάζονται στο Λουξεμβούργο.
Οι κάτοικοι του δουκάτου στη μεγάλη τους πλειονότητα είναι ρωμαιοκαθολικοί.
Καθημερινά, περίπου 150.000 εργαζόμενοι καταφθάνουν στο Λουξεμβούργο από τις γειτονικές χώρες, καθώς εργάζονται εκεί, καλύπτοντας όλο το φάσμα των υπηρεσιών κάθε οικονομικού επιπέδου. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μεταξύ των «εισερχόμενων» εργαζομένων συμπεριλαμβάνονται από σερβιτόροι και υπάλληλοι τραπεζών έως χρηματιστές και καθηγητές ιατρικής.
Οι άνθρωποι που ζουν στο μικρό ευρωπαϊκό κράτος διαθέτουν, κατά μέσο όρο, και υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί ότι η πλειονότητα των νέων γνωρίζει τουλάχιστον 5 γλώσσες, Λουξεμβουργιανά, Γερμανικά, Γαλλικά, Αγγλικά και ως πέμπτη την γλώσσα προέλευσης της οικογενείας τους (πχ Ιταλικά, Πορτογαλικά) ή, λόγω της ποικιλίας εθνοτήτων, εκείνη των φίλων τους που προέρχονται από διαφορετική χώρα.
Άλλωστε, ο πολυγλωττισμός και η πολυεθνικότητα αποτελεί ένα μόνιμο και κύριο χαρακτηριστικό της χώρας αυτής, ενώ οι καθημερινές εμπορικές δοσοληψίες με τα γειτονικά κράτη είναι κοινός τόπος.
Παρά το μικρό του μέγεθος, το μικρό αυτό κράτος της Ευρώπης έχει πλούσια ιστορία να επιδείξει σε όποιον θελήσει να εξερευνήσει τις κρυφές ομορφιές του. Με τοπίο που φέρει το χαρακτήρα του βορειοευρωπαϊκού και παραμυθένιες εικόνες, ανάμεικτες από πολύ πράσινο και κτήρια που μοιάζουν με κάστρα, το Λουξεμβούργο αποτελεί σίγουρα ένα ταξίδι σε μία άλλη εποχή.
Εθνικό σύνθημα του Λουξεμβούργου δικαιότατα αποτελεί η φράση «Θέλουμε να παραμείνουμε αυτό που είμαστε». (Mir wëlle bleiwe wat mir sinn), στοιχείο που αποδεικνύει και το πόσο ευχαριστημένοι είναι οι κάτοικοί του από την καθημερινότητά τους.
Παλάτια και λιθόστρωτα σοκάκια αποτελούν τα πρωταγωνιστικά στοιχεία αυτού του μοναδικού μέρους, που ξεχειλίζει από ιστορία.
Ένα μέρος με πλούσια ιστορία
Η περιοχή που αποτελεί το σημερινό Λουξεμβούργο κατακτήθηκε αρχικά από τους Ρωμαίους. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα η πρωτεύουσα, οι Ρωμαίοι είχαν χτίσει το φρούριο Luciliburgum, ονομασία εκ της οποίας προέκυψε και το όνομα του σημερινού κράτους.
Σύμφωνα με τη συνθήκη του 1831, ένα τμήμα της χώρας περιήλθε στη βελγική επικράτεια, ενώ το υπόλοιπο τμήμα, που συνιστά έκτοτε την επικράτεια του δουκάτου, αποδόθηκε στο ολλανδικό στέμμα, με το δικαίωμα συμμετοχής στη γερμανική ομοσπονδία.
Το 1867 ανακηρύχτηκε ουδέτερο κράτος, παραμένοντας υπό ολλανδική επικυριαρχία έως το 1890, οπότε έγινε ανεξάρτητο κράτος με ηγεμόνα τον Αδόλφο του Νασάου.
Το 1912 υπήρξε τροποποίηση του πολιτεύματος, ώστε η μοναρχία να μπορεί να εκπροσωπείται και από γυναίκες -ακόμη μία πρωτοπορία του Λουξεμβούργου- προκειμένου να επιτραπεί στην Μαρία Αδελαΐδα, τη μόνη απόγονο του οίκου των Νασάου, να αναλάβει τη διαδοχή.
Κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους, η χώρα καταλήφθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα.
Το Λουξεμβούργο στη σύγχρονη πια εποχή υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (Ευρωπαϊκής Ένωσης) και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ο πολιτικός Ρομπέρ Σουμάν, ένας από τους πατέρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, γεννήθηκε στο Λουξεμβούργο, ενώ το πατρικό του σπίτι διατηρείται ακόμα στον λόφο που βρίσκεται κοντά στο οροπέδιο του Kirchberg, που στεγάζει τα κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επιβλέπει την κοιλάδα του Clausen, την παλιά πόλη του Λουξεμβούργου.
Το 1949 έγινε μέλος του ΝΑΤΟ, αίροντας την παραδοσιακή ουδετερότητά του.
Το 1992 η βουλή της χώρας επικύρωσε τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία επετεύχθη υπό τη λουξεμβουργιανή προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 1995 ο Σαντέρ παραιτήθηκε, για να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αντικαταστάθηκε στην ηγεσία του κόμματος από το Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ.
Το 2000 ο μέγας δούκας Ιωάννης παραιτήθηκε και τον διαδέχθηκε ο γιος του, πρίγκιπας Ερρίκος.
Το 2003, το Λουξεμβούργο εξέφρασε ανοιχτά την αντίθεσή του στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, κίνηση με την οποία επιβεβαιώθηκε και ισχυροποιήθηκε η αφοσίωση της χώρας στην προοπτική του ομοσπονδιακού μετασχηματισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μία επίσκεψη στο Musee d’Histoire de la Ville de Luxembourg θα σας ταξιδέψει στην μακρά ιστορία του κράτους, δίνοντάς σας ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την οχυρωματική πόλη, την οικονομική, την πολιτική και τη θρησκευτική της κληρονομιά, αλλά και τις πολλές αλλαγές που μεταμόρφωσαν την κοινωνία κατά τον 20ό αιώνα. Ανάμεσα στα σπάνια εκθέματα, ξεχωρίζουν τα μοντέλα που δείχνουν την αστική ανάπτυξη της πόλης.
Ένα ταξίδι στο χρόνο, ένα τοπίο σαν παραμύθι
Φυσιογνωμικά, τα καταπράσινα βουνά και οι κοιλάδες εναλλάσσονται με τα πανάρχαια δάση ανατολικά, στο Mullerthal, που αποκαλείται αλλιώς και «Μικρή Ελβετία», όπου και βρίσκεται και η δυναμική πόλη Echternach. Η γραφική και απίστευτα ρομαντική και γεμάτη τουρίστες Vianden, στην οποία μπορεί κανείς να βρει και το σπίτι όπου έζησε ο Ουγκό τα χρόνια της εξορίας, απέχει ελάχιστα από την πρωτεύουσα. Παράλληλα, η κοιλάδα Mosella, όπου παράγονται τα περίφημα λευκά κρασιά της περιοχής, βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας, ενώ η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη είναι η Esch-sur-Alzette.
Η ομώνυμη πρωτεύουσά του, η πόλη του Λουξεμβούργου μοιάζει σαν να έχει βγει από παραμύθι.
Tα πανέμορφα, κινηματογραφικά κτήριά της «δένουν» αρμονικά με τους δύο ποταμούς που την διασχίζουν, τον Αλζέτ και τον Πετρίζ.
Στην παλιά πόλη, διατηρείται ολοζώντανος ο ρωμαϊκός οχυρωματικός της χαρακτήρας, ενώ ξεχωρίζουν ο καθεδρικός ναός, έργο κατασκευής του 17ου αιώνα, το δουκικό ανάκτορο του 16ου αιώνα και πολλά ακόμη αξιόλογα αρχιτεκτονήματα.
Μάλιστα, το 1994, το ιστορικό μέρος της πόλης και η οχύρωσή της χαρακτηρίστηκαν από την UNESCO Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Οι κυβερνήσεις του Λουξεμβούργου, άλλωστε, δίνουν διαχρονικά έμφαση στον πολιτισμό. Δεν είναι τυχαίο που η πρωτεύουσα του Λουξεμβούργου ήταν η πρώτη πόλη που έγινε δύο φορές Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Δεν υπάρχει πιο ωραίος τρόπος να εξερευνήσει κανείς το Λουξεμβούργο, απ’ ότι με τα πόδια (εντάξει, τώρα που οι συγκοινωνίες έγιναν δωρεάν, χρησιμοποιήστε τις για ξεκούραση).
Ο οργανισμός τουρισμού του Λουξεμβούργου έχει δημιουργήσει υπέροχες διαδρομές για περίπατο στο παραμυθένιο τοπίο της πόλης. Δημοφιλέστερος όλων είναι ο περίπατος «Wenzel», ο οποίος, με σύνθημα «1.000 χρόνια ιστορίας σε 100 λεπτά» σας ξεναγεί στον βράχο Bock, συνδέει την Άνω με την Κάτω Πόλη, προσπερνά τα απομεινάρια των φρουρίων και αποκαλύπτει τα σημεία με την καλύτερη θέα.
Ο βράχος Bock βρίσκεται στο κέντρο της Παλιάς Πόλης. Το εσωτερικό του χρησίμευε στους κατοίκους ως καταφύγιο. Τα πρώτα οχυρωματικά έργα έγιναν το 1746 από τον κόμη των Αρδενών. Έκτοτε, κάθε κατακτητής συμπλήρωνε κι ένα κομμάτι οχύρωσης, για να γίνει το Λουξεμβούργο το μεγαλύτερο οχυρό στην Ευρώπη. Σήμερα, το οχυρό μέσα στο βράχο θυμίζει ολόκληρη πόλη και είναι ανοικτό στο κοινό. Διασώζονται 17.000 μέτρα δαιδαλωδών διαδρομών που έχουν χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Ανάλογο είναι και το οχυρό Petrusse.
Το Fort Thungen είναι το ιστορικό φρούριο της ευρύτερης αμυντικής οχύρωσης του Λουξεμβούργου, γνωστό ως το Φρούριο των Τριών Βελανιδιών, εξαιτίας των ισάριθμων δέντρων που έχουν αναπτυχθεί στο χώρο των τριών πύργων του.
Μία βόλτα στην Chemin de la Cornice θα σας αποδείξει ότι δίκαια ο δρόμος αυτός έχει χαρακτηριστεί ως το «ωραιότερο μπαλκόνι της Ευρώπης». Η θέα που προσφέρει προς τα υπέροχα σπίτια των ευγενών από τη μία και από την άλλη στην αλσατική κοιλάδα και την παλιά πόλη Grund δικαιολογούν απολύτως το χαρακτηρισμό.
Παρακάτω θα βρείτε το πλέον αναγνωρίσιμο μνημείο της πόλης, το Κάστρο του Λουξεμβούργου. Ιδρύθηκε από τους Φράγκους, ενώ, κατά τη διάρκεια των γαλλικών επαναστατικών πολέμων, άντεξε επτάμηνη πολιορκία, αναγκάζοντας τον Γάλλο πολιτικό και στρατιωτικό Λαζάρ Καρνό να δηλώσει ότι «το Λουξεμβούργο και το Γιβραλτάρ είναι τα δύο ισχυρότερα φρούρια του κόσμου». Για το λόγο αυτό, έμεινε στο Λουξεμβούργο ο χαρακτηρισμός «Γιβραλτάρ του Βορρά».
Από το Κάστρο μπορείτε να μεταπηδήσετε στο Palais grand-ducal, το παλάτι του μεγάλου Δούκα. Η αριστερή πτέρυγα του παλατιού χρονολογείται από τον 16ο αιώνα, ενώ η δεξιά, γνωστή και ως la Balance, προστέθηκε το 1741. Μπροστά από το παλάτι υπάρχει η πλακόστρωτη πλατεία Place Guillaume II, όπου μαζευόταν το πλήθος για να δει τον δούκα.
Ακόμη μία πλατεία που θα πρέπει να επισκεφθείτε πηγαίνοντας στο Λουξεμβούργο είναι η πλατεία Συντάγματος, ένα πανέμορφο μέρος, με φανταστική θέα προς στο φαράγγι Petrusse, τους κήπους και τα υπόλοιπα μνημεία.
Τέλος, η πρωτεύουσα του Λουξεμβούργου έχει τη δική της Cathedrale Notre-Dame, έναν ιησουιτικό ναό, του οποίου η ανέγερση χρονολογείται το 1613. Το 1870, ο ναός αφιερώθηκε στην Παναγία και μετονομάστηκε από τον πάπα Πίο ΙΧ σε Cathedrale Notre-Dame. Ο γοτθικός ρυθμός πρωταγωνιστεί στον σχεδιασμό αυτού του ναού, ωστόσο θα παρατηρήσετε και μπαρόκ, αλλά και αναγεννησιακά στοιχεία.
Στο χώρο του κοιμητηρίου βρίσκεται το εθνικό μνημείο της αντίστασης, του οποίου η βάση κοσμείται από το διάσημο χάλκινο άγαλμα του γλύπτη Lucien.
Αξίζει, πάντως, και μία περιήγηση εκτός πόλης, καθώς το βλέμμα γεμίζει από γραφικά καταπράσινα τοπία με ποτάμια και πυκνά δάση, γέφυρες και ψηλά τείχη που περικλείουν απομεινάρια κάστρων. Όλα αυτά συνθέτουν ένα μαγευτικό τοπίο, που μπορείτε να εξερευνήσετε κάνοντας πεζοπορία, ποδηλασία ή βαρκάδα.
Μία πρωτεύουσα φημισμένη για την υψηλής ποιότητας γαστρονομία της
Στο τέλος μίας κουραστικής από τις εξερευνήσεις ημέρας, η πρωτεύουσα προσφέρεται για ένα απολαυστικό δείπνο, καθώς φημίζεται, εκτός των άλλων, για την μεγάλη ποικιλία από εστιατόρια, εκ των οποίων μάλιστα μερικά έχουν τιμηθεί και με αστέρια Michelin.
Αν, μάλιστα, θέλετε να ολοκληρώσετε την λουξεμβουργιανή σας εμπειρία σωστά, μπορείτε να δοκιμάσετε την τοπική κουζίνα της περιοχής, που φέρει επιρροές από την γαλλική, αλλά και την γερμανική κουζίνα. Ως «εθνικό πιάτο» θεωρείται το «judd mat gaardebounen», ένα καπνιστό χοιρινό σερβιρισμένο σε παχύρευστη κρέμα με πατάτες και φασολάκια.
Άλλες σπεσιαλιτέ του Λουξεμβούργου είναι τα ferkelsrippchen (ψητά χοιρινά παϊδάκια), liewekniddelen mat sauerkraut (κεφτεδάκια από συκώτι με λάχανο) και kachkeis (τυρί μαγειρεμένο με φρούτα και λικέρ), ο αστακός a-la luxembourgeoise, καθώς και διάφορα πιάτα με πέστροφα.
Ύστερα από όλα αυτά, το Λουξεμβούργο, ένα κράτος που σίγουρα δεν αποτελεί το πιο πολυδιαφημισμένο στη χώρα μας, μας καλεί να το γνωρίσουμε και να ανακαλύψουμε το ασύγκριτο, μαγευτικό του τοπίο, αλλά και τον πολιτιστικό του χαρακτήρα, που το κατατάσσει με βεβαιότητα σε ένα από τα πιο προοδευτικά κράτη της Ευρώπης.