SUSTAINABILITY

Πώς η κλιματική αλλαγή οδηγεί τις γυναίκες της Μπουρκίνα Φάσο σε ακραία φτώχεια

Πώς η κλιματική αλλαγή οδηγεί τις γυναίκες της Μπουρκίνα Φάσο σε ακραία φτώχεια
πηγή: Instagram @ medecinsdumonde

Την ώρα που η κλιματική αλλαγή χειροτερεύει, τεράστιες δασικές εκτάσεις χάνονται, η ξηρασία πλήττει όλο και περισσότερες περιοχές με την κτηνοτροφία να δέχεται ισχυρά χτυπήματα, οι γυναίκες της Μπουρκίνα Φάσο παλεύουν με κάθε τους δύναμη να βγάλουν τα προς το ζην. Πλέον, έχουν φύγει από τα χωράφια κι απασχολούνται στα ορυχεία άμμου.

Ανάμεσά τους, η Μπαλκίσα Σαουαντόγκο. Τρία χρόνια πριν, προσπαθώντας να χαρίσει ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά της, έφυγε από το αγρόκτημα στην πρωτεύουσα της χώρας, Ουαγκαντούγκου, όπου εργαζόταν, και ξεκίνησε να πουλά άμμο σε οικοδόμους.

Η άλλοτε γόνιμη γη της Μπουρκίνα Φάσο έχει αντικατασταθεί από απέραντες ξηρές εκτάσεις, με αποτέλεσμα οι αγρότες να ζουν στα όρια της φτώχειας. «Παλιά, όλα ήταν ευκολότερα», δήλωσε η Μπαλκίσα στο Reuters. «Είχαμε πολλά δέντρα, τώρα όλα έχουν “στεγνώσει”. Τα προβλήματα είναι αμέτρητα. Δεν τρώμε αρκετά, δεν έχουμε χρήματα, συχνά ο κόσμος αρρωσταίνει».

Παρότι η συγκεκριμένη χώρα ευθύνεται για το 0,01% της υπερθέρμανσης του πλανήτη, είναι 20η στην κατάταξη με τα πιο ευάλωτα στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής κράτη. Οι καύσωνες, οι πλημμύρες, οι ισχυροί άνεμοι, η αφρικανική σκόνη – όλα τους, οδηγούν στη διάβρωση του εδάφους. Ως αποτέλεσμα, οι οικογένειες που εξαρτώνται άμεσα από την καλλιεργήσιμη γη, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.

Μέσα σε μία εξαετία, η Σαουαντόγκο έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη γεωργία δύο φορές, καθώς τίποτε δεν ευδοκιμούσε στην περιοχή. Η βροχή, όπως υποστηρίζει, ήταν ελάχιστη. Δέκα χρόνια πριν, το ρύζι, το καλαμπόκι και τα φιστίκια που καλλιεργούσε, της επέτρεπαν να ζει αξιοπρεπώς. Η λειψυδρία του 2015, όμως, κατέστρεψε τα πάντα. Η οικογένειά της, λοιπόν, μετακόμισε αναζητώντας νέο, πιο γόνιμο έδαφος. Δυστυχώς, η κατάσταση χειροτέρεψε.

Οι οικογένειες δεν μπορούν να τραφούν από τις σοδειές τους, οπότε τα έξοδά τους αυξάνονται. Κι οι τιμές εκτοξεύονται. Προκειμένου να αγοράσει ένα κιλό ρυζιού, για παράδειγμα, η Μπαλκίσα πρέπει να πουλήσει την άμμο που αναλογεί σε δύο ημέρες δουλειάς. Όπως τονίζει, μάλιστα, το εισόδημά της δεν είναι σταθερό, τα τρία της παιδιά που πηγαίνουν σχολείο έχουν ανάγκες που καλύπτονται με 180 δολάρια το μήνα ενώ η ίδια κερδίζει μόλις 36, κάτι που επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Ο οργανισμός Make the Sahel Green Again, ο οποίος ασχολείται με την ενημέρωση των πολιτών σχετικά με το περιβάλλον και τη διοργάνωση προγραμμάτων δενδροφύτευσης, κάνει το πρώτο βήμα για τη βελτίωση της κατάστασης. Και πάλι, οι ελπίδες είναι περιορισμένες, καθώς η προσαρμογή τους στην κατάσταση που επιβάλλει η κλιματική αλλαγή κοστίζει – κι η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει το κόστος αυτό.

 

Διαβάστε επίσης:

Γκρέτα Τούνμπεργκ: Για τρίτη συνεχή χρονιά, η Σουηδή ακτιβίστρια είναι υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης

The Other Bar: Μπορεί μία σοκολάτα να δώσει τέλος στην παγκόσμια φτώχεια;

Χίλαρι Γουότερς: Πώς χρησιμοποιεί φύλλα και παράγει τέχνη με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα

 

Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση