Μέχρι και την δεκαετία του 2000, τα ψώνια αποτελούσαν τρόπο διασκέδασης. Δεν γίνονταν συχνά, άλλωστε. Όταν, όμως, ερχόταν η ώρα του shopping therapy, αφιερώναμε σε αυτό ένα ολόκληρο πρωινό – οι πιο σκληροπυρηνικοί, μία ολόκληρη μέρα.
Όσο ο καιρός περνούσε, η πρόσβασή μας σε πιο οικονομικά ρούχα έγινε πιο εύκολη. Κι ο αριθμός των καταστημάτων αυξήθηκε σημαντικά. Βρεθήκαμε, λοιπόν, να αγοράζουμε συχνότερα, σπαταλώντας τα ίδια χρήματα για περισσότερα ρούχα τα οποία πολλές φορές έμειναν αφόρετα και κατέληξαν στα σκουπίδια.
Βλέπουμε ένα προϊόν που μας αρέσει και το κάνουμε δικό μας, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δε θα αναρωτηθούμε ποιος το δημιούργησε, πώς και κάτω από ποιες συνθήκες. Ούτε θα ενδιαφερθούμε για τον αντίκτυπο της παραγωγής του στο περιβάλλον.
Μήπως, όμως, θα έπρεπε; Παρακάτω, βρίσκονται ορισμένοι λόγοι για τους οποίους πολλοί υποστηρίζουν πως μόδα και ηθική, δεν πάνε μαζί.
Απάνθρωπες συνθήκες εργασίας
Όχι πολύ καιρό πριν, πίσω στο 2013, κατέρρευσε το ξενοδοχείο Rana Plaza του Μπανγκλαντές. Έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 1.127 άνθρωποι και τραυματίστηκαν περίπου 2.450. Στο κτίριο αυτό βρίσκονταν πέντε υφαντουργίες, οι οποίες συνδέονται κυρίως με την ισπανική εταιρεία Mango και τη βρετανική Primark. Θεωρείται το χειρότερο εργατικό ατύχημα της χώρας. Κι όμως, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Από τότε, βγήκε στο φως η σκληρή πραγματικότητα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι περισσότεροι εργάτες των μεγάλων βιομηχανιών. Καθημερινά, έρχονται σε επαφή με τοξικές χημικές ουσίες, υπόκεινται σε λεκτική, συναισθηματική και λεκτική κακοποίηση, ενώ πολλές γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής βίας.
Χαμηλοί μισθοί
Επειδή ακριβώς οι αλυσίδες γρήγορης μόδας πουλούν τα προϊόντα τους σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές, θέλουν οι υπάλληλοί τους να τους κοστίζουν λιγότερο. Τι σημαίνει αυτό; Όχι ότι παίρνουν τον κατώτατο μισθό, αλλά ότι η αμοιβή τους δεν φτάνει για την κάλυψη των καθημερινών τους αναγκών – πόσο μάλλον τις καταστάσεις ανάγκης. Αναγκάζονται, έτσι, να εργάζονται για περισσότερες ώρες, ενώ συχνά επιστρέφουν στο σπίτι γνωρίζοντας πως δε θα υπάρχει φαγητό να τους περιμένει.
Παιδική εργασία
Στα περισσότερα κράτη, απαγορεύεται από το νόμο η εργασία των ανηλίκων. Κι όμως, εκείνοι αποτελούν τα φτηνότερα εργατικά χέρια παγκοσμίως. Σύμφωνα με το Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, περίπου 170 εκατομμύρια παιδιά – το 11% του παγκόσμιου πληθυσμού τους – δουλεύουν στις αλυσίδες παραγωγής μεγάλων εταιρειών μόδας. Ο λόγος που είναι τόσο δημοφιλή, πέρα από το χαμηλό τους κόστος για τον εκάστοτε εργοδότη, βρίσκεται στα μικροκαμωμένα άκρα τους, χάρη στα οποία μπορούν να ολοκληρώνουν λεπτομερείς εργασίες. Όπως οι ενήλικες, έτσι κι εκείνα, εκτίθενται σε επιβλαβή χημικά κι εξαντλούνται, ενώ βάζουν την εκπαίδευσή τους σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να συνεισφέρουν οικονομικά στην οικογένεια.
Βία προς τα ζώα
Ένα από τα θέματα που απασχολούν περισσότερο τους ακτιβιστές, είναι η θυσία των ζώων στο βωμό της μόδας. Κακοποιούνται για τη γούνα και το δέρμα τους, ενώ χάνουν συχνά τη ζωή τους λόγω της καταστροφής του περιβάλλοντος.
Διαβάστε επίσης:
Ηθική μόδα: Όσα (δεν) μας έμαθε το 2020
Βιώσιμη, ηθική και αργή μόδα: Τί είναι και σε τί διαφέρουν
Οι γυναίκες που κινούν τα νήματα στο χώρο της ηθικής μόδας
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση