Περάσαμε σχεδόν δύο μήνες κλεισμένοι σπίτι. Ανυπομονούσαμε να ξαναβγούμε, να ξανανιώσουμε ελεύθεροι. Θέλαμε να δούμε τους αγαπημένους μας, να πιούμε έναν καφέ, να πάμε μία βόλτα. Και ήρθε η μέρα που άρχισαν να χαλαρώνουν τα μέτρα. Και τα μαγαζιά άνοιξαν. Και έρχεται το χάος.
Όσοι έχουμε περάσει από πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους, έχουμε σίγουρα προσέξει τις ουρές έξω από τα καταστήματα γρήγορης μόδας. Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιόμαστε «Μα καλά, δε μάθαμε τίποτα από όλο αυτό που περάσαμε;»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πόσες φορές διαβάσαμε πως «η πανδημία σώζει τον πλανήτη» και για το θετικό της αντίκτυπο στο περιβάλλον; Αρχίσαμε να λέμε πως, εφόσον ήδη μπήκαμε σε μία διαδικασία αλλαγής τρόπου ζωής, θα συνεχίσουμε έτσι. Τώρα που ο πλανήτης αναπνέει ξανά, ας τον ενισχύσουμε. «Θα περπατάμε περισσότερο, θα οδηγούμε λιγότερο», τονίζαμε σε κάθε ευκαιρία. Και με τα ρούχα μας, τι γίνεται;
Συζητήθηκε έντονα το ζήτημα των εταιρειών που δεν πλήρωσαν ποτέ τους παραγωγούς των ενδυμάτων και των αξεσουάρ τους. Τα προϊόντα ήταν έτοιμα, ολόκληρη η δουλειά των εργοστασίων είχε γίνει, αλλά οι παραγγελίες ακυρώθηκαν τελευταία στιγμή. Κάτοικοι αναπτυσσόμενων χωρών έμειναν να ζουν στα όρια της φτώχειας, ανήμποροι να καλύψουν τα βασικά έξοδα τόσο των ίδιων, όσο και των παιδιών τους. Κι εμείς τι κάναμε; Περιμέναμε με ανυπομονησία να έρθει η ώρα να στηρίξουμε τα brands αυτά, από το πρώτο λεπτό που άνοιξαν τα μαγαζιά τους.
Φυσικά και δε θα πούμε πως είναι κακό να θέλει κανείς να ψωνίσει. Γιατί, όμως, να μην το κάνουμε υπεύθυνα;
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ένα απλό τζιν απαιτεί δύο χιλιάδες γαλόνια νερού για τη δημιουργία του. Ένα σκέτο T-shirt, περίπου τρεις χιλιάδες. Κι αυτό γιατί το βαμβάκι που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη στα υφάσματα, δεν είναι οργανικό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πέρα από το νερό, σύμφωνα με την πλατφόρμα βιώσιμης μόδας, Fashion For Good, στην καλλιέργεια του συμβατικού βαμβακιού χρησιμοποιούνται τεράστιες ποσότητες φυτοφαρμάκων και παρασιτοκτόνων, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα στις τοπικές κοινότητες. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά πως, στα αναπτυσσόμενα κράτη, εξαιτίας των τοξικών αυτών ουσιών, περίπου 20 χιλιάδες συνάνθρωποί μας χάνουν τη μάχη με τον καρκίνο. Κι αν αυτό μας φαίνεται άσχημο, ας φέρουμε στο νου μας πως συνθετικά υφάσματα, όπως το nylon ή το polyester προκαλούν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς πρώτη ύλη τους είναι το πετρέλαιο.
Τεράστιο είναι και το περιβαλλοντικό αντίκτυπο των ρούχων μας αφού τα αγοράσουμε και τα φορέσουμε, καθώς θα καταλήξουν, πιθανότατα, στα σκουπίδια. Όσο δύσκολο κι αν μας είναι να το παραδεχθούμε, αυτό κάνουμε οι περισσότεροι. Αγοράζουμε όλο και περισσότερα πράγματα για να καλύψουμε τις ανάγκες που μας δημιουργεί η βιομηχανία της γρήγορης μόδας κι επιβαρύνουμε τον πλανήτη μας με κάθε τρόπο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Κι όμως, τα καταστήματα του χώρου αυτού είναι που συνεχίζουμε να ενισχύουμε οικονομικά. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που μας μαθαίνει ότι η ευτυχία θα έρθει με τα χρήματα και τις συνεχείς αγορές. Όσο πιο γεμάτη είναι η ντουλάπα μας, τόσο πιο χαρούμενοι θα είμαστε εμείς. Βάζουμε πρώτα την απόλαυση της στιγμής, το τι θα πουν οι άλλοι για το στιλ μας που, εννοείται, θα ακολουθεί την τελευταία τάση της μόδας – ακόμη κι αν αυτή, την επόμενη εβδομάδα, θα έχει αντικατασταθεί από μία νεότερη. Φερόμαστε σαν να μη γνωρίζουμε το πραγματικό κόστος των επιλογών μας.
Το 2020 έχει γίνει μία χρονιά μεγάλων και σημαντικών αλλαγών, με τρομακτικά γεγονότα να λαμβάνουν χώρα καθημερινά. Και, όπως φαίνεται, δεν κάνουμε τίποτα για να το αλλάξουμε την κατάσταση.
Διαβάστε επίσης:
Ηθική μόδα στην εποχή των social media: 9 λογαριασμοί που πρέπει να ακολουθήσετε τώρα
O λόγος που βιωσιμότητα και ρατσισμός, δεν πάνε μαζί
«Αγόρασε – Φόρεσε – Πέταξε»: Η φιλοσοφία της γρήγορης μόδας
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση