Το 2017, το μέσο εισόδημα της Αιγύπτου ανά άτομο ήταν περίπου 2.200 δολάρια. Στην Ιαπωνία, ήταν περίπου 31.200 δολάρια. Επομένως, μπορεί ο μέσος Ιάπωνας να αγοράσει 14 φορές περισσότερα πράγματα από τον μέσο Αιγύπτιο; Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με το κόστος αγαθών και υπηρεσιών της Παγκόσμιας Τράπεζας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, δεν υπάρχει καν σαν ιδέα αυτή η περίπτωση.
Κάθε έξι χρόνια, το Διεθνές Πρόγραμμα Σύγκρισης, ένα έργο με επικεφαλής την Παγκόσμια Τράπεζα, συλλέγει δεδομένα σχετικά με τις τιμές και τα κόστη, σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο στατιστικό πρόγραμμα, το οποίο συμπεριλαμβάνει περίπου 200 χώρες, σύμφωνα με την οικονομολόγο Nada Hamadeh , η οποία το διαχειρίζεται. Χωρίς αυτά τα δεδομένα, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να συγκριθούν τα επίπεδα φτώχειας και ευημερίας των ανθρώπων σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Τα τελευταία στοιχεία, για το 2017, δείχνουν τις τεράστιες ανισότητες στο κόστος ζωής μεταξύ των χωρών. Η Ιαπωνία ήταν πέντε φορές ακριβότερη από την Αίγυπτο. Αυτό σημαίνει ότι το ποσό που θα μπορούσε να αγοράσει ο μέσος Ιάπωνας, ήταν περίπου τρεις φορές υψηλότερο από τον μέσο Αιγύπτιο.
Η πιο ακριβή χώρα στον κόσμο για εκείνη τη χρονιά ήταν οι Βερμούδες, με τιμές περίπου 105% πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Αμέσως μετά το νησί της Καραϊβικής, ακολούθησε η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Ελβετία και τα νησιά Cayman. Οι λιγότερο ακριβές χώρες ήταν οι φτωχές, όπως η Ερυθραία (76% λιγότερο ακριβή από τον μέσο όρο), η Αίγυπτος (73%) και η Ουκρανία (67%).
Οι ΗΠΑ βρίσκονται στην 14η θέση, η Κύπρος στην 40η και η Ελλάδα στην 45η, με την Πορτογαλία να την ακολουθεί αμέσως μετά, στην 46η θέση.
Την ιδέα της αξιολόγησης του επιπέδου των τιμών μιας χώρας, όταν εξετάζεται ο πλούτος της, συνέλαβαν για πρώτη φορά, μελετητές του 1500 στην Ισπανία. Εισήχθη στα σύγχρονη οικονομική επιστήμη από τον Σουηδό οικονομολόγο Gustav Cassel το 1918, ο οποίος ήθελε να καταλάβει, πώς ο πληθωρισμός επηρέασε το κόστος ζωής στις ευρωπαϊκές χώρες μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έκτοτε έγινε ευρέως αποδεκτό, ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κατανοήσουμε τις συνθήκες διαβίωσης μιας ομάδας ανθρώπων. Επομένως είναι σημαντικό να εξετάζονται οι τιμές και όχι μόνο το εισόδημα τους. Όταν οι ερευνητές χρησιμοποιούν δεδομένα τιμών για να προσαρμόσουν τα στατιστικά στοιχεία του εισοδήματος ή του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕγχΠ), συνήθως αναφέρεται ως λογιστική για «ισοτιμία αγοραστικής δύναμης».
Η δημιουργία στατιστικών τιμών, δεν είναι εύκολη, καθώς πρόκειται για μία σύνθετη διαδικασία. Η Παγκόσμια Τράπεζα συνεργάζεται με τις στατιστικές υπηρεσίες της κάθε χώρας, για τη συλλογή τιμών σε ένα σύνολο αγαθών, που αγοράζονται συνήθως σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, συλλέγονται δεδομένα για το κόστος του ρυζιού, του φυσικού αερίου, των τηλεοράσεων και της στέγασης. Ο στόχος των ερευνητών είναι να συλλέγουν τιμές για παρόμοια είδη αγαθών, λίγο πολύ της ίδιας ποιότητας.
Η μέτρηση για το συνολικό επίπεδο τιμών μιας χώρας, δεν είναι απλώς σύγκριση ενός παρόμοιου καλαθιού αγαθών σε σχέση με άλλες. Αντιπροσωπεύει επίσης, τι τείνουν να αγοράζουν οι ντόπιοι. Οι άνθρωποι στην Κίνα τρώνε πολύ χοιρινό, έτσι η τιμή του χοιρινού κρέατος παίζει μεγαλύτερο ρόλο από το βόειο κρέας στον καθορισμό του συνολικού επιπέδου τιμών της χώρας.
Η Παγκόσμια Τράπεζα δημοσιεύει επίσης δεδομένα σχετικά με το επίπεδο τιμών ανά μείζονα τύπο προϊόντος. Τα δεδομένα δείχνουν ότι όχι μόνο τα συνολικά επίπεδα τιμών διαφέρουν μεταξύ των χωρών, αλλά ακόμη και εντός των χωρών, οι διαφορές τιμών με τον υπόλοιπο κόσμο, κυμαίνονται ευρέως ανάλογα με το προϊόν ή την υπηρεσία. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο, το κόστος των «μεταφορών» ήταν 39% υψηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο, αλλά το κόστος των «τροφίμων και ποτών» ήταν μόνο 7% υψηλότερο. Αυτές οι διαφορές οφείλονται συχνά στις κυβερνητικές πολιτικές, όπως οι εμπορικοί φραγμοί ή οι επιδοτήσεις των επιχειρήσεων, που αυξάνουν ή μειώνουν τις τιμές για τις βιομηχανίες.
Σε γενικές γραμμές όμως, οι τιμές τείνουν να είναι σχετικά υψηλότερες σε πλούσιες χώρες για αγαθά και υπηρεσίες που συνεπάγονται πολλή εργασία , όπως τιμές σε εστιατόρια και ξενοδοχεία, και σχετικά χαμηλότερες για προϊόντα όπως τρόφιμα και ρούχα.
Διαβάστε επίσης:
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες ταξιδιωτικές τάσεις για το 2020
Airbnb: Οι ιδιοκτήτες σπιτιών οδεύουν στην πώληση των ακινήτων τους λόγω κορονοϊού
Είσαι κάτοικος του κόσμου; 8 πανέμορφες πόλεις σου προσφέρουν σπίτι μόλις με 1 ευρώ